Oplossingsgerichte therapie
Oplossingsgerichte therapie (OGT) is een vorm van kortdurende psychotherapie die zich richt op gewenst gedrag in de toekomst en hoe dit doel stap voor stap te bereiken. De aandacht bij de OGT is niet gericht op probleemgedrag maar steeds op gewenst gedrag. ‘Welk gedrag wilt u voor de problemen in de plaats?’ en deze in positieve en concrete termen gedefinieerd. De OGT gaat uit van de sterke kanten van de cliënt en de veronderstelling dat geluk niet het gevolg is van alleen de juiste genen of toeval. De cliënt wordt gezien als een deskundige die het nog niet weet. Hier past een meer bescheiden houding van de therapeut bij die de cliënt coacht zijn eigen weg te vinden. Het probleem waarvoor gekomen is te accepteren en/of op te lossen door zoveel mogelijk de eigen vaardigheden te gebruiken.
De OGT is ontwikkeld door Steven de Shazer en Insoo Kim Berg.
Enkele stellingen van de OGT:
- de analyse van problemen is niet nuttig om tot oplossingen te komen, de analyse van oplossingen van de cliënt is dat wel;
- de cliënt is de expert van zijn therapie. De cliënt is het die zijn doel en de weg bepaalt om dit te bereiken;
- wat niet stuk is, hoeft niet gemaakt te worden. Handen af van wat goed gaat in de beleving van de cliënt. Als iets werkt, ga er dan mee door;
- als iets niet werkt, doe dan iets anders. Meer van hetzelfde leidt tot niets.
In de huiswerktaken van de OGT wordt veelvuldig gebruik gemaakt van “contra conditionering”: de cliënt oefent met (een deel van het) gewenste gedrag of kan ‘doen alsof’ het gewenste gedrag al voorkomt, zoals dat ook binnen cognitieve therapie toegepast wordt.